De eerste meter ging goed achteruit, maar ik had natuurlijk vergeten dat bij een bocht naar rechts de voorkant van de auto ook naar rechts gaat, maar niet in rechte lijn!
Ik kwam dus prompt volledig vvast te zitten in de sneeuwmuur die ik nota bene voor het grootste deel zelf geschapen had!!
De achterkant zat niet echt in de weg dus ik besloot na nog een uurtje zonder succes gegraven te hebben om 'm maar te laten staan. Betty dacht daar zo het hare over ;-)
De afgelopen dagen heeft het flink gedooid dus ik besloot om vanmiddag nog maar eens een poging te wagen.
Dankzij de hulp van de benedenbuurman die op het lumineuze idee kwam om wat grind van mijn oorspronkelijke parkeerplaats achter de voorwielen te gooien en met wat duwen van hem schoot de auto eindelijk als een kurk uit een fles los. Ik heb 'm meteen voor het huis geparkeerd. Daar is de weg nu redelijk vrij.
Het was de afgelopen weken een goede oefening voor als ik me over 15 tot 20 jaar niet meer goed genoeg voel om te rijden. Het blijkt dat je met het openbaar vervoer bijna alles kunt doen al kost vaak wel 2x zoveel tijd ;-)
