Uche, uche

Ik kan heel erg meevoelen met de bewoners van Moskou. Die hebben al meer dan 2 weken last van de allesverstikkende rook van de bosbranden in de omgeving van de stad. En vandaag (donderdag) was het de beurt aan Edmonton om een geheel berookte dag mee te maken. En het is niet eens rook van een brand hier in de buurt. Nee, de rook komt van de ontelbare bosbranden die in British Columbia, zo'n 600 km ten westen van hier, woeden!

En gisteren had ik er ook al last van toen ik al heel vroeg naar Jasper ging. Wat ik eerst dacht wat dichte mist was bleek later een dicht rookdek te zijn tussen Edson en Hinton. Ik had al jaren het plan om in Jasper niet allen met de kabelbaan de Whistlers Mountain op te gaan. Ik wilde nu echt de laatste 200 meter naar de top klauteren. Het eindstation van de kabelbaan ligt op 2277 meter hoogte, de top van de berg is op 2464 meter. Ik had stevige wandelschoenen en een jack meegenomen, ondanks dat er een warme dag verwacht werd.

Vol goede moed begon ik aan de klim en kwam als eerste een chipmunk tegen die professioneel poseerde;



Maar al snel werd m'n klim veel moeilijker dan ik had gedacht. Ten eerste stormde het heel erg rond de top en ten tweede was de hele berg gehuld in de rook van de bosbranden in BC. Toen ik na ongeveer 50 van de 200 meter afgelegd te hebben merkte dat ik geen adem meer kon krijgen en erg benauwd werd begreep ik dat het bereiken van de top er dit keer niet in zat. Ik was behoorlijk pissig op mezelf, want ik zag jongere mensen vol goede moed doorklimmen, maar ja, dan ga je toch merken dat met 60 je gezondheid toch niet meer je dat is.

Dus met tegenzin weer naar beneden gegaan. Gelukkig kwam ik op de weg naar huis in en file terecht. De reden voor die file werd al snel duidelijk: een edelhert was rustig aan het fourageren.





Omdat ik veel tijd over had ben ik via snelweg 47 terug gegaan. Deze voert dwars door het kolenmijngebied van Alberta. Voor een derde geasfalteerd, de rest is grindweg. Maar het aantrekkelijke van deze weg is dat het er rustig is en dat er heel vaak bergschapen te zien zijn.

De omweg werd beloond: ik heb nog nooit zoveel bergschapen tegelijkertijd gezien. Het was vooral voetstaps rijden en filmen.



Helaas zijn dit de laatste foto's en video's van mijn camera. Zoals te zien is lopen er steeds meer strepen door het beeld. Na ruim 7 jaar trouwe dienst is het duidelijk dat de elektronica het aan het begeven is. Gelukkig moest ik afgelopen dinsdag bij de apotheek mijn nieuwe voorraad medicijnen ophalen. Die worden voor een groot deel gelukkig vergoed door de ziektenkostenverzekering, maar ik krijg airmiles over het hele originele bedrag. En met ruim $800 krijg je heel wat airmiles! Ik hoop dus binnenkort met een nieuwe camera aan de slag te kunnen.