Zo begin me bijna te voelen nu ik donderdag aan het begin van de middag opnieuw het alarmnummer 911 moest bellen. Maar dit keer gelukkig niet voor mij maar voor een motorrijder die vlak voor me de macht over het stuur verloor en nogal ongelukkig ten val kwam. Hij schrok toen de auto vlak voor hem onverwachts rechtsaf sloeg. En het ongeval had voorkomen kunnen worden als hij niet zo dicht achter z'n voorganger had gezeten.
In geen tijd waren er al zo'n zes mensen druk bezig om een en ander te regelen. Een had een wegwerkershesje bij zich en regelde het verkeer op de drukke weg, ik belde 911, een ander hield zich met het slachtoffer bezig en had kontakt met de vrouw van de motorrijder en een ander was een net ter plaatse gekomen dokter.
Na ongeveer 3 minuten kwamen 2 grote brandweerwagens met loeiende sirenes en zwaailichten ter plaatse. De brandweer is in het algemeen als eerste op de plek des onheils. Twee brandweerlieden hielden zich bezig met het stabiliseren van de patient een andere probeerde de weggelekte koelvloeistof op te ruimen en ik bracht verslag uit aan de commandant. Weer drie minuten later arriveerde de ambulance. Ik vond dat ik toen m'n burgerplicht wel vervuld had en heb toen mijn weg vervolgd. Ik weet niet precies welke verwondingen de motorrijder had, maar hij kon z'n vingers en benen bewegen dus dat zag er goed uit. Hij klaagde over pijn in z'n borst en daar was z'n motor op terecht gekomen. In het ergste gevalzou hij een rib kunnen hebben gebroken, maar ik denk dat het bij een flinke kneuzing bleef. Hij zal de komende dag wel behoorlijk wat spierpijn en blauwe plekken hebben. Gelukkig had hij een leren motorpak aan dus forse schaafwonden bleven hem bespaard.
Het was wel goed te zien hoe iedereen z'n best deed om alles in goede banen te leiden en dat er niet teveel omstanders bij kwamen.
No comments:
Post a Comment